Foça Yanıyor Şiiri - Nilüfer Gümüş

Foça yanıyor,yemyeşil dağlarında
Başladı önce kızıl alevler
Zeytinler,fıstık çamları
Alev,alev yandı.

Saat 10.00 suları,gökyüzünde feryatlar
Tüm sema helikopterlerle doldu
Önce anlayamadık,sinekle mücadele sanıp
Bravo, belediye güzel çalışıyor dedik.

Ama işin aslı öyle değilmiş
Yemyeşil tepelerden başlayan
Katran gibi,kabus gibi dumanlar
Üzerine çöktü güzel Foça'nın..

Sanki bir pus kapladı,her yanı
Birden yürekleri bir korku sardı
Her tarafa gökyüzünden küller yağdı.
Duman kokusu,tüm bölgeyi sardı.

Atamızın bulunduğu tepe
Alize'nin üstü,polis lojmanları,çiftlikler
Her yer,her taraf,hep birden
Sanki haykırıyordu,bizi kurtarın.

Büyükbaş,küçükbaş hayvanlar
Tavşanlar,ana baba yadigarı evler
Köylerdeki halk, can evinden vuruldu
Çoğu kurtulamadı,diri diri yandı.

İtfaiyeler,helikopterler akşam'a kadar
Durmadan,yılmadan birlikte çalıştı.
Ama nafile,o güzelim ağaçlar
Yemyeşil tepeler,birer birer kayboldu

DOST KALEMLER'E TEŞEKKÜRLERİMLE

Çıkarttığı yangın
Büyüdü gitgide
Çeperinde…
İhtimal veremezdi alevlerin
Onu da saracağını…
Her kibrit çakan
Yanında su taşırdı
Bilseydi ateşten pay alacağını..//// Mücella Pakdemir.