Florya Şiiri - Nesimi Keçelioğlu

FLORYA
Ben dimdikken başım göğe değerken,
Gözlerimden kay mı dedim Florya.
Her cevrinle sana boyun eğerken,
Bir kez olsun vay mı dedim Florya.
Kulağımda çınlar durur ötüşün,
Zemheride bahar sanki tütüşün,
Pusuda ki avcı gibi yatışın,
Vur canıma kıy mı dedim Florya.
Gidecektin madem vaktin kısaydı,
Bir kez olsun hançer dilin susaydı,
Gönlün beni sır küpüne basaydı,
Yarı yolda koy mu dedim Florya.
Sen ki benim aşk şakıyan kuşumdun,
Sen ki benim hayalimdin düşümdün,
Sen uykusuz gece saat beşimdin,
Git şeytana uy mu dedim Florya.
Tak koluna nere dersen al götür;
O çocuksu hayallere dal götür;
Ardın sıra aşka ağıt çal götür;
Sırlarımı yay mı dedim Florya.
Besbelliydi gönlüm sana yanıktı,
Bir sen değil, cümle alem tanıktı,
Baktığım aynalar donuk donuktu,
Değmezleri say mı dedim dedim Florya.
Gözüm yolda cemre bekler gibiyim;
Hasta kalbim sanki tekler gibiyim;
Söz makulse ben aşığın dibiyim,
Aşkımıza kıy mı dedim Florya.
Nesimi KEÇELİOĞLU