Buhransal yaşam kesitleri yerine ruhumu hakettiğiyle bırakıyorum öylece. Dolaşırken sır gibi gece de, kayboluşun sihirli oyunundan son perde. Avuç içlerim de ayışığından parçalar taşımalıyım herkese, hayata dair tek bildiğimiz mutlak son ve bu çabalar bilinmezliğe.. Herşey anlıktı, herşey eskisi gibi, gökyüzü kasvetli karanlık! yağmurlar açtı şemsiyesini üstümüze, öyle ya hep istediğimiz şeyleri yaşasak ruh mu olgunlaşır, flashbackliği kesiyorum tırnaklarımla bu kez..
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta