Fiyakalı Islık Şiiri - Yusuf Aktaşçı

Leblebi tozu yiyip ıslık çalan çocuklardık
İyi, kötü, çirkin olurduk dudaklarımızı büzerek
Jilet keskinliğinde sabah
Kulakları kavlatan rüzgar
Isındı ıssız sokaklar fiyakalı ıslığımla
La Gomera halkını kıskandırırcasına
El ele, nefes nefeseydik dört tekerin ardında
Aşkımın dışa vurumuydu desibelimin şiddeti
Geç kaldığımız servisi durdurmuştum
"Sonsuza Dek" çalıyordu radyoda
Dinlenerek dinlemiştik ıslıktan notaları
Kimse geç kalmamalıydı birilerine
Zamanı durdurmasa da bir ıslık yetermiş yetişmeye