...Ve
Bizim etimiz, kemiğimiz insan.
Oysa hep aynıydık.
Kalbinizle bakmadınız,
Çirkin, güzel aradınız...
Ayrıştırmaktan insanları Sevemediniz birbirinizi.
Sen de insan olduğunu unutma!
Sen mi yarattın börtü böceği?
O kocaman dağları denizleri?
Hangi pencereden bakıyorsun,
gördüklerine?
Bazen yaptıkların yabancı olur insana,
O zaman da suçu kendinde değil,
Başkasında arar durursun,
Seni var edeni neden
görmezsin?
Doğru baksana hakikate!
Ne bu zavallık.
Gerçekleri görmez misin?
Sen de bir insansın!
Yaratılmışın!
Ademoğlu olduğunu unutma!
Sevmek yaradana sarılmak değil midir?
İnsanları ayırmaktan sevemez oldunuz!
Kararmış kalplerinizin perdesini aralayın!
Güzellikleri görmek için,
Aç perdelerini,
Sevgi insana verilmiş en güzel mükafattır,
Görmez misin?
11.01.2022
~Gülay Özdemir ~
Gülay Özdemir
Kayıt Tarihi : 11.1.2022 23:41:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İnsan ayrımı yapmadan sev tüm yaradılanı:)))
![Gülay Özdemir](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/01/11/fitratimiz-insan.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!