Fıtratı Gereği (kıssa) Şiiri - Mehmet Şahan

FITRATI GEREĞİ (kıssa)

Hintli adamın biri doğada geziyormuş,
Sonra girmiş nehire zorlukla yüzüyormuş.

Bu sırada yanına yorgun akrep yanaşmış,
Boğulmaktan korkarak o Hintliye ulaşmış.

Adam bakmış ki akrep ha öldü ha ölecek,
Yardım eden olmazsa sulara gömülecek.

Hemen vermiş kararı parmağını uzatmış,
Fakat akrep adamın parmağını sızlatmış.

Hintli adam hayretle akrebe bakakalmış,
Düşünmeyip nefretle yine de kaygılanmış.

Yeniden parmağını ona doğru yatırmış,
O akrepse bir daha iğnesini batırmış.

İkincide Hintlinin daha da yanmış canı,
Ancak şimdilik kinin ne yeri ne zamanı!

Kurtarmaktan vazgeçse kesin akrep ölecek,
O ölümle kalmayıp merhameti bölecek.

Üçüncü kez akrebe uzanırken çağırır,
Onu gören başkası yapma diye bağırır.

Akrebin yaptığını tekrar tekrar izlemiş,
Onun bu nankörlüğü fitil gibi işlemiş.

Bırak ölsün, gebersin; nankör baksana demiş,
Neden tekrar edersin? Sen de soksana demiş.

Hintli der akreplerin, doğasında sokmak var;
Unutma ki insanın, mayasında sevmek var!

Şimdi söyler misiniz? Hangisini seçeyim?
Akrep sokuyor diye sevmekten mi geçeyim?

Pir-î Fâni her amel “fıtratın gereğidir,”
Kulun yolu muhtemel sıratın gereğidir.

MEHMET ŞAHAN (PİR-Î FÂNİ)
05.03.2021 – İSTANBUL