Fıtrat Şiiri - Şahika Güray

daha dün ödedim fidyesini yalnızlığın
bırakmıyorlar otağımda öleyim
arıyor gözüm karanlığın kucağına bıraktığım
her biri kendini sanıyor merkezde
düşük yapmalarına rağmen durmadan
farklı amaçlara gebe

nabız yok kanları donmuş
liğme liğme etlerinde
akbabalar asılıyor ayağından
ters yatan çocuğa ebe

karşımda kasılıyor
gövdesiz başlar
alınteriyle değil kanımla beslediğim
sığındım sevgiye
açık avuçlar

sonraki servetim
ruhuma vuran şavk
fıtrat kadar yakınım ona
kendim kadar uzak