Fıtrat Şiiri - Önder Karaçay

Kanayan taraflarımız bir türlü durmuyordu,
Başkalarının denizinde yüzüp
Kendi derelerinde boğulanlar,
Cinayet gibi ölümlere fıtrat diyordu.

Can pazarıydı ülke kadere fidye verilen yaşamdan gidiyordu
Birileri gerçeğin hücumuna meydan okuyor
Öldürmek işin fıtratında var diyor
Kanlı pazarın üzerini örtüyordu.

Çok teke yeniliyor, kirli karanlığın gölgesinde
Kurtların avına takılıyordu,
Güneş yeniden doğunca unuturuz nasıl olsa,
Gündeme kederi çok başarılı bir şekilde sığdırıyordu.

Yeni bir gün umut yerine güneşin sıcaklığında
Cinayete kurban gidenlerin kanlarını kurutuyordu
İşin fıtratında ölüm var diyenler
Hiçbir tepkiye maruz kalmıyordu

Varlığın doğası demeye getiriyorlardı
Birilerine göre tebdirbirsizlik yüzünden ölüm
Birilerinin birileri çıkarına ölmesi
Birileri için büyük bir fırsattı

Doğa her canlıyı kollarıyla karşılar,
Sunacağı her güzelliğe çağırırdı,
Söylenenlere ve duyduklarımıza inanmaktı fıtrat,
Oysa gerçek söylenmeyenlerdeydi,
Duyulmayanlardaydı,
Sessizlik gaflete daha yakındı,
Hakikat ise söylenerek yakınıyordu.

İnsanın derinliği dinginliğini genelde korur,
Yalanın dalgası üzerimizde dolaşsa bile,
Hakikatin iki şeye muhtaç olduğu gerçeği değişmiyordu
Dillendiren/dillendiremeyen,
Anlayan/anlamayana eşitleniyordu,

Kendine karşı adaletsiz olmaya alıştırılanlar
Baskıya başını bile kaldıramıyordu,

Bilmemiz gerekenlerin sonuna ulaştığımızda,
Duymamız gerekenlerin başında olmamız gerektiğini, geç anladığımızda bu tuzağın uzağında olamıyorduk.

Az sayıda karanlıkta uyanık,
Çok sayıda aydınlıkta uykudaydık
Akıl sürülmemiş tarla gibi ekilmişti beyinler,
Kötü bir niyet ne ekmişse onu biçiyordu
Tam istenen gibiydi ekinler

Gerçekte bir tek kendimizle konuşuruz işin aslından,
Kimi zaman sesimiz yüksek olur
Başkalarının duyabileceği faslından

Kendisinden veremeyenler
Başkalarından kolay verebiliyorlardı,
Çünkü sahip olmadıkları şeylerden
Çok verme alışkanlığı edinmişlerdi.

Bunun hesabını da şehit ve fıtrat hesabında tutuyorlardı,
Tedbirsizliğin cinayetlerinin hesabının tuttuğunu sananlar
Ölçüsüz ve sınırsız bir deniz gibiydiler

Yaşanan aslında fıtrat değil
Fıtratın sunduğu fırsattı,
Sadece birileri bunu satın aldı birileri de çok başarılı bir şekilde sattı.

Kurbanlar toprağın altında yan mı gelip yattı?
Soma ve Ermenek’de tepemiz birazcık attı..

Hakikate kulak veren hakikati dillendiremeyenden daha basit değildi,
Duymak istediğini, görmek istediğini duyan ve görenler basitti,
Beşeri hayatın taraflı yasalarını
Ancak dahiler ve deliler yerle bir edebilirdi,
Oysa yasa çiğnemek kimlere kalmıştı

Baharı yüreğimde saklıyorum diyen kışa kim inanabilirdi
Zalim zevklerin tutkusu acılarımızı oluşturuyordu,
Hayret etmek uyanışın başlangıcı olacaktı,
Fıtratta uyanmak yoktu!

İnsanlık ezelden edep denizine dökülen bir ırmaktı,
Bu deryada bir damla bile olmayı hak edemeyenler sürekli kenardan baktı,
Bu denize karışan yanlışlar doğrulardan daha çok savunulduğu için aktı.

Tarih diyecek ki burada senin geçişin yaşıyor,
Yolun gelecek nesillere seslenecek
Bu yolu ancak göze alabilecek yürekler aşıyor
Bu iki ucu tutulamayan devrandan her geçen alışkanlığına şaşıyor.