Fitne Tarlası Şiiri - Mecit Aktürk

Fitne tarlasında hasat mevsimi
Zâlimin çehresi gülüyor bu dem.
Gözlerde öfkenin çekilmiş pimi
Gönüller hüzünle doluyor bu dem.

"Eşref-i mahlûkat!" Hani, nerede?
"Vicdansız" yazıyor her şecerede
Adalet beklenen şu yerkürede
Mazlumun eli boş kalıyor bu dem.

İştigal eden çok şerle, abesle
İrkildim duyduğum her acı sesle
Nice gâfil gördüm şevkle, hevesle
Günah deryâsına dalıyor bu dem.

Şerefin, onurun yıkılmış bendi
Taç giymiş, makamda, alçağın fendi
Arlı köle olmuş, arsız efendi
Güller tomurcukken soluyor bu dem.

Gökkubbe altında bozulmuş nizam
Câhilin büyüğü Âlim-i Âzam!
Güfteler kederli, besteler hüzzam
Sazlar dertli dertli çalıyor bu dem.

Edepli olana arsız tebelleş
Şaşırmam, dost denen çıksa da kalleş
Haslet pazarında namertlik beleş
Duyan koşar ayak geliyor bu dem.

Kül içinde kalmış nurlu kandiller
Gönül incitiyor kin akan diller
Lâle boyun bükmüş, kokmuyor güller
Eller gözde yaşı siliyor bu dem.

Kalp kırmak meziyet, mezâlim mübah
Arşı titretiyor çekilen her ah
Güneşe zül olmuş doğduğu sabah
İnsanlık gün be gün ölüyor bu dem.
İnsanlık gün be gün ölüyor bu dem.