Fitnat Hnaım-4 Şiiri - Naim Özdamar

Lodos yemiş denizler misali,
Kabardı yüreği yalnız gecelerde.
Düşleri ovadaki eğlencede,
Fikri o levent boyluda kaldı.
Uykunun gözlerine hain olduğu,
Yıllardır paylaşılmamış yatağında,
Ve her uzun gecede,
Tatlıcak bir loşluğa düşüverdi.
*
Tütün kokulu nefesini duyunca,
Vurgun yedi yeniden.
Bir köşe başında,
Göz göze gelince aniden,
Dipsiz bir boşluğa düşüverdi.
*
Titredi yüreği;
Sanki avuç içinde bir serçe kanadı.
Yalandı, nefes alışından gayrisi yalan,
Ne duydu ne anladı…
Aklında o evin tarifi kalan,
Gölgelerin erken bastığı,
Dere kenarında,
Gönlünce bir saray bulmuşluğa düşüverdi.
*
Yaşamak üzere,
Gecikmiş bir baharı yeni baştan;
Düştü o akşamüstü kollarına,
Ürkek yağmur damlaları gibi.
Saatler ve gece boyu,
Tutsak parmakları ellerine.
Koynunda, ılık bir seherden,
Kuşluğa düşüverdi.
*
Sevinç soludu,
Balkan çayı kokan dudaklarından,
Dökülürken en mutlu sözler.
Bir tatlı rüyadan uyanmadan,
Eksilmeden tebessüm, vişne alı yanaklarından,
Bir uçarı hoşluğa düşüverdi.
*
Yaşanacak her ne varsa,
Yaşadı aşktan yana.
On sekizlik âşıklar gibi,
Ayılınmaz bir sarhoşluğa düşüverdi.