Fişlerde Künyem Şiiri - Mahmut Cantekin

İşkenceci şubede,
Kazılmış fişlere künyemiz,
Kırmızı fişlerde en başta…
İnsafsız gök kubbede,
Adımı ezbere okur olmuş,
Acımasız zekisi körü…

Yağmur yağsa şimşek çaksa,
Gelir kulağıma birtanem,
Kinle gıcırdayan dişlerin sesi…
Dikilir karşıma kurt bakış,
Otoyol olur bizim sokak,
Yasaklanır giriş çıkış…

Kapımız demirci örsü,
Vurulur üst üste,
Vicdansız umutsuz zaferde…
Işıklar söner,
Perdeler iner,
Komşularda her seferde…

Küfreder anam,
Kendi ana diliyle,
Babam oturur sakin haliyle,
Titrer küçük kardeşlerim,
En küçüğüm canım benim,
Siler gözyaşlarını eliyle…

Beklerim bilinçle,
Nemrut Dağı gibi başım dik,
Davetsiz konuklarını evimin…
Bu konuklar edepsiz,
Hırpalanırım sebepsiz,
Direnirim inadına…

Yorgan döşek divan,
Bulgur pirinç mercimek şeker,
Kalmaz tek bir şey savrulmayan…
Kız kardeşimin çeyiz sandığı,
Zar zor alınan zahiremiz,
Olur toz duman…

1980