Fiskaya'dan çığiyam yuhari,
Yükseli sevdalı gönlümün buhari.
Eskiden parmakla gösterilirdi,
Diyarbekir’linin şeref,namus ve ari.
Fiskaya'dan seyrediyem Dicle nehrini,
İçim kan ağli gördühça seyrini.
Ben oni Allahına keder seviyem,
Deli divane oliyam görmesem yüzüni.
Fiskay'dan bağıyam, derdim arti,
İnsan insanı çok ucuza sati.
Diyarbekirli böyle degildi,
Gençleri tesbih salli yan geli yati.
Fiskaya'dan temaşa ediyem fakulteyi,
Şimdiki gençler düşürmüş seviyeyi.
İstiler ki alın teri dökmeden, ,
Zengin olup yutsunlar hörçüğüyle deveyi.
Fiskaya'dan göriyem sevdığım kızı,
Çekilmi gelinlığ kızların cilve nazı.
Seven görmise sevdiğini
Akordi tutmaz çalmaz aşkın sazı.
Fiskaya'dan atsalar beni,
Son nefesimde bile sayıhlaram seni.
Ölmez sağ kalırsam şayet,
Yaşayağ aşkımızı tekrar yeni.
Koy aşkın beşigine söyle nenni.
Fiskaya'dan iniyem aşaği
Eri sevdali gönlümün yaği
Keşke inmez olaydım,
Gördüm sislidi aşkın daği
04Şubat/12Mart/2013
Not Bu şiir Diyarbakır Şivesince Yazılmıştır
Fiskaya, manzarası çok harikulede olan bir mahallenin adıdır.
Kayıt Tarihi : 13.3.2013 14:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!