Gece suskun
Karanlık alabildiğine ürkek
Sessizlik gebeydi günahlara
Kara bir kefene sarılmıştı sensizlik
Senli sevdalarım çok geç gebe kaldı hayata
Sancısız bir doğum beklerken
Ölümcül yaralar aldık
Sen sabahın alaca karanlığında kozasından çıkan
Akşamın karanlığında ölen
Kısa ömürlü sevda değilsin yüreğimde
Yaşadığım kadar yaşayacaksın
Bilirsin güçlü rüzgarlar küçük ateşleri söndürür
Büyük yangınları körükler delice
Sensizliğin akşamlarında
İçimdeki çılgınlığı azdırdığı gibi
Yanımda oluversen bu gece
Usulca sokulsan yanıma
Fısıltıyla sevdiğini söylesen kulağıma
Mutluluktan yıldızlar yağar o an
Sevdanın güneşi doğar yüregimize...
ya tabe mogo volim
07/07/2011
Kayıt Tarihi : 1.3.2012 22:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!