Fısıltılı şehir.. Şiiri - İsmail Kurt 2

Konu:Aşk..

Aşır neşirdi birbiriyle yapraklar
Gecenin örtüsünde hırçın bir rüzgar
Ağaçların dalları fısıltılı
Bir uğultu sarıyordu meskun yolları..

Sonbahardı güz mevsimiydi
Gökyüzü kara,yağmurun habercisiydi
Gölgelere hapsolmuştu apartmanlar
Konuşuyordu gecede şehrin evleri..

İki katlı bahçeli bir evin
Dört duvarı arasında
Yeşil gözlü bir kadın ağlıyordu
Katre katre akıyordu,gözlerinden damlalar..

Önünde gözyaşıyla ıslanmış bir resim
Elinde buruşuk bir mektup
Akan gözyaşlarını siliyordu
Mendiliyle kâh kalkıp kâh oturup..

Bir elveda mektubuydu elindeki
Ayrılmalıyız diyordu sevgilisi
Bir küçülüyor bir büyüyordu gözbebekleri
Yakıyordu gözlerini anılar hatıralar..

Şehrin,biraz ilerisinde bir otel odasında
Bir adam,ışıksız karanlıkta
Yüzündeki buruk ifadeyle
Düşünceli,başı iki eli arasında..

Kalktı usul usul pencere yaklaştı
Gece yıldızsız karanlıktı
Sevmişti sevilmişti,öyleyse
Neydi,ayrılığın sebebi..

Yumruğunu sıktı göğsüne vurdu
Haykırdı hüznünü geceye sordu
Umutsuzluk maddiyattı aşkı bitiren
Nede olsa daha öncesi
Bir başı mamurdu
Aşktan beraberlikten korkuyordu..

Pencereye vuruyordu rüzgar
Bir uğultuydu şehrin fısıltıları
Sanki ikisini konuşuyordu
Gökdelenler apartmanlar,sokaklar..

Aşk iki kırgın kalbe
Bir şans daha verirmiydi
Sevmişti çılgınca iki sevgili
Alel acele telefona sarıldı adam
Karşısındaki sevgilisiydi..

O anda yağmur başladı çiseleyerek
Aşk sevda galip gelmişti,barışmışlardı
Yağmurla beraber dinmişti
Şehrin fısıltıları..

Tarih:15.04.2010