Fısıltılı Konuşmalar Şiiri - Onur Eken

Yıkılıyor şehir
paramparça oluyor bu beden
sessizlige bürünmüş her sokak
rüzgarın ugultusu duyuluyor sadece

agaçlar birbirleriyle konuşuyor
kulaklarım çınlıyor benı çekiştiriyorlar
-bak aşagıdan geçen genç varya
gecen yıl benım kovugumun altındaydı
yanında bi genc kız vardı
birbirlerine yakışıyorlardı
ama ne olduysa bı ara konuşmalar durdu
her ikiside aglıyordu
yapraklarımı döktüm üzerlerine
farkında bıle olmadılar.
ne oldugunu anlamaya çalıştım
ama nafile konuşmuyorlardı
ellerini sımsıkı tutmuştu genc
kız ise elini çekiştiriyordu
uzun bi bakışmadan sonra
her ikiside göz yaşlarını sildiler birbirlerinin.
genc ayaga kalktı kızın gözlerine baktı
ve son kelımeler döküldü ıslak dudaklarından
göz yaşım yoktu benım ama tirtir titriyordum.

dedi ki- ben ömrümde bir seni sevdim
birde hiç görmedıgim babami
her ikinizde ben istemeden çıktınız hayatımdan
babami topraga gömdüm, seni kalbime gömecegim
yolun açık olsun,mutlu olursun inşallah sevdigim

ve agır adımlarla yürüdü,güneşin tam batış saatiydi
kıs oldugu yerde kalmıştı hıçkıra hıçkıra aglıyordu
sebebi belli olmayan ayrılıgın tek oyuncusuydu
izliyordum onu; taki kımıldamaksızın oturdugu yerde
yere yıgılıncaya kadar.
ilk defa birinin nefessiz kalışına şahit olmuştum
ve öyle yanmıştı ki içim; dallarım kopacak diye korkuyordum

ve o gunden sonra
her gün gelir bu genc onu oturdugu yerde oturur
sırtını bana yaslar,elleri başında hüngür hüngür aglar
sanırım her gün boyle yapmasının tek sebebi
onun öldügü yerde,ölmeyi isteme arzusuyla yanması.