Fısıltılar Sarıyor Yörüngemi

Ruhumun derin uçurumlarından izledikçe ömrümü
Doyumsuz bir sunumun muhatabı oluyor yüreğim
Kendi içine devrilmiş yakarılarla ağlar iken çocuklar
Ben kanla yıkanmış kılıçların üzerinde aşka uyuyorum

Demir öpüşlü mevsimlerin isyanla öpüştüğü anlardayım
Doyumsuz sevişmelerin metruk odasında sardunyalar
Hiçbir yere çıkmayan sokakların gölgesinde uyuyor aşk
Ben ansız bir şafakta sana uyanıp, yurduna yürüyorum

Damlalar düşerken toprağa, fısıltılar sarıyor yörüngemi
Pusatsız acıların kelepçesine kan düşer, ben ağlarım
Hayat sularını aşıp anların camdan kubbelerine sığınırım
Kızgın güneş altında kavrulur içim, yağmur olup yağarım