Fısıltı Ormanının Tesadüf Yoncası

hiç değişmeyen alışkanlıklarıyla yaklaşıyor tohum toprağa
adresi derinlerde bilindik bir yer rengi beyaz
söz bitince cehennem müziği alıyor yerini
çalıyor notalarını kesik bir el tekil adadan çoğul adaya
çalıyor gitarını tohum denizden okyanusa
bir ağlasa bir küsmese müzik bitecek
tohum toprağa karışacak masum bir törenle

her cümlenin yüklemi sensin kurgularımda benim
senin kurgularında ben hep yaralı özne
ben hep kabuksuz tohum
yorgun bir balıkçı lambasıyım sönük ışıklı
tesadüf bu ya fısıltı ormanlarının birinde
sen dul bir kadın ben mantar kokusu
ben küfürsüz bir tazı sen su damlası