Fisilti Şiiri - Zeynep Beşen

Belki bir çınar ağacı.
Toprakları seven rüzgar.
Ormana fısıldayan ruh .
Bir taşı öpen adam .
Karanlığa sarılan kadın.
Sesini yutan bir avazan.
Kendini nereye koyduğunu unutan bir gölge.
Işığını yiyen yıldızlar.
Kendini içen sular .
Bakilmaya aç olan aynalar
Her şey de aklı isteyen mantıklar .
Kendini korkunun kucağına uyutan insanlar .

Ve sevgi!
Sana benziyor.
Sıcak değil, ılık.
Soğuk değil, serin .
Gürültülü değil, sessiz.
Iki renk değil, bir bütün.

Bir pazartesi öyle güzel .
Bir saat hiç işlemiyor.
Bir ayakkabı çok rahat .
Bulut üzerinde uyuya biliyorum.
Bir masa beş ayaklı.
Iki ikere iki beş ediyor çoğu zaman.
Camlar özünü hatırlıyor.
Var oluş kendini tasarlıyor.
Kara delikler ruhları parçalıyor.

Ve aşk.
Senin adinla okunuyor ruhuma.
Senin gözlerinden bakıyor bana .
Senin yüzünde gün buluyor birden .
Minnettarım kalbine.
Ve teşekkür ediyorum kalbime.

Bir gece doğuruyor gündüzü
Okyanuslar denizleri içiyor
Zeytin bir ekmeğe tat oluyor
Gök yüzü yere iniyor
Kainat kendini güncelliyor
Savaşlar insan doğuruyor
Kalem ateş alıp harman savuruyor

Yüzlerin ellerimi seviyor mu bilmem ama ,
Ellerim yüzlerini çok seviyor.
Parmaklarım saçlarını geziyor
Dudağım boynunu yurt ediyor
Kulağım sesine sağır gezerken
Ruhum ruhunu iyi dinliyor.