Fısıltı Şiiri - Mustafa Üçüncü

Nedir inimdeki bu fısıltı
Kabarmış bir deniz üzerinden gün batımını izliyorum
Düşüncelerimin her birinin keskin kılıcı
Her bir vurgunda inim inim çabalıyorum

Bir varmış bir yok muş
Hayaller kırılgan ve gamdan
Her biri masaldan çıkmış
Her biri yalan bir zamandan

Fikirlerim ilerliyor menziline
Aklım kazan kazan kaynatıyor iksirini
Yanıp sönen bir ışığa benzercesine
Fikirlerim hareketsizliğimin kelepçesi

Kötü kötü adamlar kurguluyorum
Var olanın ne ilerisinde ne gerisinde
Bir tablodur oluşturuyorum
Rengârenk boyalarım değmemiş hiç birisine

Adım adım yokluyorum içimdeki her bir fısıltımı
Dinlemesem olmaz küser benliğim bana
Bu, karalara beyazlar çalma çabasının ateş çıtırtısı
Yansa da bana; sönse de bana

Ne bu bedenimi yakan sıcak su
Ne gelişi belli ne zamanı
Aynamdan gelen yumruklar
Her biri geçmişimin bekçisi

Sanki bir açığımı bekliyor yıkık düşüncelerim
Bir boşluğumda hemen beni gediğine çekiyor
Daha önceden oluşan küllerim
Tekrar tekrar yanıp küle dönüşüyor

Adım adım takip ediyor bir başka gölge
Benden değil ama bana ait gibi davranıyor
Savaş açtım, o dev görünen cüceye
Vahim ki güneşime engel oluyor

Kötüleri kurguluma da Kendine gel aklım kendine
Yok ki sana bu zararın yararı
Kırlar varken kurak topraklara geçme
Dikeninden kurtulamasan da güllerdir sana yakışanı