Fısıltı Şiiri - Müslüm Danaoğlu

rüzgârın terkisinde
aşkların kesik fısıltısı
ucundan mandallanmış
hayat kalemin ucunda
titreyen son mürekkepti

usulca geçerdi zaman
titrek parmakların
hüzünle çevirdiği
tozlanmış sayfalardan

kırık bir aynanın hüznüydü belki
nasırlı gecelerden
duvardaki surete
kayarken gözleri

pıhtılanmış bir düştü
buruşuk kâğıtlarda
şiir
misali

emektar tespihin
saçılmış taneleriydi
taşıyamadığı
yorgun bir ipin

sakalında jilet
ölürken usulca
'sus' dedi
sadece fısılda...