Fısıltı Şiiri - Tevfik Mengüllüoğlu

Şimdi sen yoksun,öylece bekliyorum,
biliyor musun özgürlüğün,
hiçbir anlamı yok sen olmazsan.
bazende düşünüyorum!
İçime bir korku düşüyor
Ya bütün bunlar bir rüyaysa
ya sen gerçekten yoksan! ?
Ama biliyorum,
ansızın çıkıp geleceksin şimdi.
Hayallerim,utangaçlığım,
umutlarım gelecek seninle,Giderken
yanıma bıraktığın o bakışlardan,
Beni içine bunca zamandır gömdüğün,
O kahrolası yalnızlıktan getireceksin.
Bakamıyorum yüzüm boşluğa düşüyor sanki!
Yalnızlık anlatılır mı bilemiyorum?
Azar,azar eksiliyor insan
Ayak uçlarına basarak kurtulmak istiyorum.
Ama her defasında içindeki o karanlık,
Mahzene yuvarlanıyorum.
İşte orda sensizliği anlatmak! ?
Hemde öyle uzun değil,
ölümden bahsetmiyorum ben,
Hani o an işte,kış kıyamet olur her taraf.
Sessizlik çalar kapını buz gibi fısıldar,
Soğuk nefesi her tarafını yakar
donacak gibi olursun.
Bütün düşüncülerin donar
Sanırsın’ki öldün.