Fısıltı Şiiri - Ufuk Nazım

Orman kuytuluklarında;
Zamana öykünen.
Duyuyormusun fısıltılarını;
Rüzgarın gölgesinin.

Kozalaklarınla umudu taşıyorsan;
Ve onlarla ısınacaksa,
Küçük çocuklar;
Durma yak umutlarını.

Zamanın gölgesinde kalma,
Köklerine tapıp karanlıklara akma.
Haydi sende katıl,
Ormanın fısıldayışlarına.

Şehvetiyle büyümenin,
Apansız sabırdan çürüyeceksende.
Unutma gövdenle ısınacak,
Küçük çocuk elleri.

Duyuyormusun susmuş bir orman,
Bekliyor yangını.
İşte ufuklar tutuşmuş kıpkızıl yanıyor,
Ormanlar geceyi tutuşturmuş kanıyor.