Fısıldayan Deniz Şiiri - Abdulkadir Elma

FISILDAYAN DENİZ

Hala sahile iniyor musun bensiz 
Aynı rüzgar dokunuyor mu tenine 
Aynı yosun kokusu
Karşına çıkıyor mu dalgaların ardından 

Kumlara bıraktığın çıplak ayak izlerini 
Deniz hala saklayamıyor 
Biliyor musun? 
Her dalga bir hatırayı geri getiriyor bana 
Her köpükte senin adın
Çözülüyor usulca 

Çakıl taşlarının arasına gizlenmiş 
Bir midye kabuğu bulduğunda 
Onu avuçlarına alıyor musun hala
Bir zamanlar birlikte topladıklarımızı 
Hatırlıyor musun? 

Gün batımı yine kan gibi akıyor ufka 
Turuncuların, morların 
Kederin sessiz renkleriyle 

Sen belki oturmuşsundur 
Kumsalda, elinde bir defter 
Ufku resmediyorsundur
Dalgın bir kalemle 
Ben ise o çizgilerin arasında kaybolmuş 
Bir gölge gibiyim 
Her kalem darbesinde
Biraz daha silinen 

Hayali kahkahaların 
Kulaklarımda hala yankı 
Bir ara rüzgârla gelir 
Bir ara dalganın içinden yükselir 
Birden dönüp bakarım 
Belki oradasındır 
Ama deniz 
Deniz seni benden iyi saklıyor 

Gökyüzüne bakıp 
Yıldızları sayıyor musun hala
Ben 
Her birine senin adını veriyorum geceleri 
Bu senin gülüşün diyorum 
Şu da vedan 
Ve en parlak yıldızda 
Hep sen varsın 
Her kayanda bir dileğim eksiliyor içimden 

Dalga sesiyle senkron olur gibi 
Kadifemsi sesin yankılanıyor 
Rüyalarımda 
Yarım kalmış 
Eksik notalı bir şarkı gibi 

Belki şimdi başka bir sahilin kenarındasın 
Belki başka bir omzun sıcaklığında ısınıyorsun 
Deniz mi?
Deniz hala ikimizin adını söylüyor 
Ben her duyduğumda 
Biraz daha eksiliyorum 

Unutmak kolay olsaydı 
Deniz adını bu kadar sık fısıldamazdı