Fişek Şiiri - Bedri Tahir Adaklı

İki dağ birleşiktir tam ortası ütüsüz
Hatta bazen kayalar düşse de gerisine
Yanıyor bak tepeler muzurluk olsun diye
Akşamın kararması baygınlık geçiriyor
Dereler inişiyle, çukura su içiriyor.

Şişkinlik ağrı yapmış dağların tepesine
Ağaçtan oyulmuş, çanak içi bulanık
Birisi tutmuş kabı tuzlu su gölgesinde
Su bitmiş deresine
Su verir birisine…

Ne çiçekler kalmış, ne de bir börtü böcek
Burundan damlayan kan, kulakdan daha fazla
Kelebek pişman mı ki tepede uçtum diye
Ona ölüm gelecek
Onda ölüm ölecek.

Parmakların uçları dağbaşında kapkara
Hiç olmazsa biz gene, dağdan dağa geçeriz
En büyük hasta da kim, hekimsiz nezle midir?
Kalbimi hele dinle
Yokuşda biz seninle

Tüfengi ateşlesen kimbilir kim yatakta
Avını her avlayan, avlanır o da bir gün
Fişekleri patlatanla patlatmayan bizdendir
Avlanan avları kovar,
Bir kişiye bin av var.

Şerefini korumuş, bir ava bir tek ceset
Dağları yankılatır hürrüyetin feryadı
Ne bir av yetecek ne de şu çifte fişek
Av yerine kurşunu, yiyen belki bir c/eset
Atış serbest demişler kimbilir kimin işi
Mukabil tırpan-tırpan belki milyonlar kişi.

01.04.2017