Firuzenin Ölümü Şiiri - Mustafa Yılmaz 8

esrarlı bir geceydi aslında
şafağında bir ana
doğururken yavrusunu can veren
oysa haberi olmadı bundan
hasret kokan gözleri firuzenin

ben öfkelerimi
toplayıp toplayıp getirirken
azık diye kıl bir heybe içinde
firuze
korkak ve kancık bir hayatın
müsveddelerini saklıyordu gönlünde

hayır firuze
benim suçum yok
sen büyüttün ellerinle
bu amansız aşkın acılarını
sen vurdun yerlere
sen
ben senin gözlerinde gurbeti yaşarken
sen aldırmadın
sen baharlarla coşarken
ben yalnızlığın dehlizlerinde
ayrılık acısını damıtıyordum
sen yine aldırmamıştın
şimdi ağlıyorsun mezarımın başında
değişmedi hiçbir şey aslında
sen, şen şarkıların sarhoşu
ben yalnızlıklara aşina
kırılan bir bard
..........
..........