Firuze nine Şiiri - Murat Dalkılıç

09.10,2016

Çocukluğumda bir Firuze nine vardı
Mahallemize gelir çoluk çocuk toplar
Bize korku dolu hikayeler anlatırdı
Hep yarım bırakırdı sonunu, bilmem bilerek mi
Öyle ki bir daha ki gelişini iple çeker
Hikayenin sonunu hep kendimize göre bitirirdik
Ama firuze nine, sırası gelince yine gelir
Ve hepimizi şaşırtan bir son bulurdu hep kimsenin düşünmediği
Hep beklerdik bir sonraki gelişini
Hem biraz korkarak yani istemeyerek
Ama çocuksu bir hevesle sanki hep korkmak istercesine
Sanki korkmak keyif verircesine
Bir türlü kendimizi alamazdık

Sen de gel gülüm, yetişkinliğim firuze ninem
Korksam da gelmenden birazcık istemesem de
Çoğu parçam ister senin gelmeni
Korkutsan, azıcık pişman etsen de beni
Yine de gel güzelim

Sen de hazırla bir son kimsenin bulamadığı
Öyle bir son ki, sonunu tatlıya bağlayan
Sevginle yoğur o sonu öyle ki
Sonu hep mutlulukla biten
Sonu olmasa da bugünü mutluluk olan