Firuze Şiiri - Aziz Önal

kendimi suçüstü yakalıyorum göğe bakarken
tutup kara bulutları
topluyorum sürgün kaldığım kuyuların başına
yüreğimin yasını tutsun diye
öyle yağmur olup yağmakla silinmiyor
öylesine geçmiyor kin kardeşliğinin hafızası
herkes Yusuf olup çıkmıyor
herkes Züleyha olmuyor
kalubeladan beri suçlusun dünya!
madem ortağıyız suçun
madem gözlerimizde mil
sil dünyandan hepimizi
biten her şey gibi
kendime çıktığım sabahlar
kendimden kovulduğum eza akşamları
her günün sonunda kehribar
her günün sonunda firuze