Firuze Şiiri - Ümit Seyhan

Firuze, yalanından sürülünce insan
Kanlı gibi peşindedir dilinde ki aşk bestesi
Sürmeden dudaklarına beni
Hatırla!
Bir anahtar gibi,
Kapının üstünde bırakıp gittğini

Elin elime, sözün şarkıma sinmiş
İnan bu bir lütuf değil Firuze
Acıtmaz bir çırpıda koparıp atmak
Dağılsın ipi kopmuş inciler gibi
Yakışmaz onuruma dağılanı toplamak

Firuze
Hani ayıbı mı örten ten?
hani gözlerim de kirpik?
Bit pıhtı kandan mıydı?
Yüreğimden duyduğun o ses
Öyle aşk dolu öyle akustik

Desem ki;
Firuze ödedin mi bedelini?
Güzelliğin arkası boz bir duman gördün mü?
Karanlıkta ürperirim bilirsin
Firuze saçlarından bana sevda ördün mü?

Sus Firuze
Soyup mahremi mi azdırma
Nefesin rüzgarı olmasın arsızlığımın
Zamanlı zamansız yağmasın gözlerin
Avuçlarını açmazsın bana hiç kandırma

Firuze, kaçacak bir an bırak
Tarif et nerededir en karanlık sokak
Gölgemi kim topluyor arkamdan
Firuze ne olur
Bir kez olsun arkamdan sen bak.

Firuze söyle
Hayal mi gerçeğe tuzak
Gerçek mi sevdaya tezat
Bir semt pazarında Firuze
Sat ne kalmışsa benden haraç mezat

Ümit Seyhan