Fırtına Şiiri - Kadir Ünlü

Resminle tanıdım,sevdim diye
Seni,
Hep uzak,hep hayâl
Hep gölgemi kalacaktın
Gözüm gözüne,elim eline değebilseydi
Karışsaydı nefesim nefesine
Kavrulmuş nemli dudakların
Kimbilir,ne aşk sözcükleri fısıldardı

Hatta sarmaşık olurdu kollarımız
Yaslanırdın göğsüme,
Islanmış serçe misali,ısıtırdım okşardım
Siyah saçlarında meltem olurdu ellerim
Ruhunda kopan fırtınaya,
Yağmur olur yağardım
Ve ardından doğardı Gökkuşağı
İşte o an;
Değişirdi Dünya'nın kaderi
Susardı silahlar;
Patlamazdı bombalar,ölmezdi insanlar
Aşk nelere kadir değilki
Olmadı,olamadı,olamazdı
Çevirdik gözlerimizi,
Görmemek için biribirimizi
Ruhunda kopan fırtına,
Savurdu bizi iki yana
Yağamadım,sağanak yağmur gibi
Doğmadı Gökkuşağı ne yazık
İşte,o yüzdendir
Savaşıyor insanlar
Patlıyor bombalar,
Hasret ölüyor aşıklar
Suçlu ne sensin,ne de ben
Mağduruz,mağdur,aşk mağduruyuz

Bu fırtına dinecek,yağmur yağacak
Gökkuşağı doğacak
Başın yaslanacak göğsüme
Islak serçe kuruyacak
Dünya bozuk,kader ayrılık
Yaşayacağız bunları
Mahşer`de ; ancak . .Şiir.K.ÜNLÜ.15/01/2016.

Kadir Ünlü