Fırtınanın Ümidi Şiiri - Sevgi Keske

Fırtına öncesi...
Derin, ıssız ve sessiz,
Öyle bir sessizlik ki,
Çığlıkları,
Delip gececek, çarpacak bir duvar bulsa!

Yalancı bahar ile sahte yüzü baharın,
Okşar bıyık altından gülerek,
Yüreğine dokunur kirli eliyle,
Hüznünün keyfiyle alay ederek...

Ne hüzündür yaşadığın, ne coşku,
Ne sevinçtir ne kaygı,
Adını koyamazsın içindeki dipsiz,
Derin ıssızlık ve karanlığın...

Bir patlasa, kanayacak,
Tostoparlak olmuş, heybetli karanlık,
Kanasa, ağlayacak acıdan ıssızlık,
Çaresizliği çıkacak orta yere,
Heybetiyle uyuşmayan...

İçten içe inler,
Kimsesiz bırakılmış bir çocuğun,
Duyulmayan iç çekişleri gibi,
Issız karanlığın ortasında yalnızlık...

Bitmez fırtına öncesi bekleyiş,
Çığlık, acı, iç çekişlerle,
Yerinde sayar zamanı ıssızlık,
Sancısını çeker,
Kuştüyü hafifliği yaşatacak doğumun...

Ve fırtına,
Esmeyi bekler,
Ümitle...Ümitsizce...

4.6.2009