Fırtınanın Gözü Şiiri - Sevinç İnal

Sen “fırtınanın gözünü” bilir misin sevgili?
Ben bilirim…
Seni kaybettiğimde çırpınan kalbim
Sığınmaya çalıştığı yürek limanında
Patlayan fırtınadan habersiz
Küreksiz sandalıyla düşmüştü
Savrulan hayatına
Sen bilmezsin…

Sen hiç “boran” ortasında kaldın mı sevgili?
Alabildiğine hiddetli gök ile
Her biri can evinden vuran şimşeklerin
Bulutları yaran yıldırımların
En ortasında yaşadın mı korkuyu?

Hiç çöl rüzgârlarına karşı yürüdün mü sevgili?
Sıcak alaz alaz dağladı mı yüzünü?
Akreplerin bile saklandığı alevden
İrkildin mi hiç?

Yalınayak yürüdün mü kar üstünde
Yandım diye!
Gönül pınarın yarıldı mı şahrem şahrem sevgiye?
“Bir damla” için dilendin mi sevdiğine?

Hiç sabahı olmayan gecelerde yaşadın mı söyle!
Dirhem dirhem ağardı mı tan ömründe?
Rus ruleti oynadın mı aşkının üzerine?
Tek kurşun kalan şarjörünü
Dayadın mı beynine?

Sen ömrünün üzerine zar attın mı?
Ya şeş ya beş diye?
Kaybedersem, ölümüne dedin mi hiç sevgine?

Sevdayı müebbet yaşadın mı gönül hapsinde?
İnfaz infaz diye yalvardın mı Tanrına?
Kör noktada kaldı mı hiç umutların?
Kesti mi seni usturanın kör yüzü
Dilim dilim işkence…

Yok be…
Neler söylüyorum ben de
Aşk diyorum aşk!
Hiç tanımadığın çile…
O işte “fırtınanın gözü” dediğim
Seninse çözemediğin bilmece….

Aşk diyorum aşk!