Fırtınam Şiiri - Veysi Yılmaz

Ben bir yelkenliyim.
Okyanusun tam ortasındayım.
Rüzgârla sürüklenen,
Sevgiyle güçlenen.

Ne oluyor ne busesizlik?
Deniz, durgun güneş gizler oldu kendini.
Balıklar neden böyle ürküyor.
Karşıdan gelen ne böyle?

Yelkenlerimi indirin.
İskeleyi güneye çevirin.
Hayır, yok kurtuluşum.
İçindeyim fırtınanın.

Tahtalarım, çivilerim kımıldamayın
Kırılmasın camlarım, almasın güvertem
Aşık olduğum denizin, suyunu yosununu.
Kararmasın, kararmasın ışıklarım.

Artık ben seninim, ey fırtına…
Ey deniz Nereye istersen artık oraya.
İster dibe ister zirveye.
Ama oraya değil. Yalvarırım oraya değil.

Gördüklerim sonum felakettim.
İlerde, yaklaşıyorum.
Sivri uçlu,dik yamaçlı.
Her biri birer diş yutan ise deniz.

Fener nerdesin göster bana aydınlık yüzünü.
Ay beni yalnız bıraktı.Yalnızım çaresizliğin karanlığında.
Yok kurtuluşum. Yaşam kısa ve zevkliydi.
Seni sevmekte seni yaşamakta.