Durun artık dalgalar nolur birazcık durun
Ben menzile varayım bari sonra kudurun
Dağlarla yarışmayı marifet mi bildiniz?
Siz, gelirken bu kadar insafsız değildiniz
Herkesin emeline pervane olan yollar
Her engelde kendine bir çıkış bulan yollar
Şimdi ne oldu size, nerelerde kaldınız?
İnadına mı böyle deryalara daldınız?
Ardımda sıradağlar; önümde derya deniz
Sizler beni bu kadar taş kalbli mi bildiniz?
Şanki bir mezardayım; can mı dayanır buna
Yalnızca ağlamak var; sevdiklerim uğruna.
Girne, Eylül 1993
Cemil ArıkanKayıt Tarihi : 26.9.2009 01:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
1993 yılında görevli olarak gittiğimiz Kıbrıs'ta, gemimizin ana makinasında meydana gelen bir ârızadan dolayı Mersin'den gelecek tamir ekibini ve makina parçasını bekliyorduk. Ancak deniz öylesine coşmuş, dalgalar öylesine yükselmişti ki, denize açılmak imkânsızdı.
Önemli bir hastalığın teşhis ve tedâvîsi için her gün hastanelere taşınan küçük kızımın durumu çektiğim hasreti katmerleştirmiş ve bu mısrâları ilhâm etmişti.
TÜM YORUMLAR (1)