Fırtınalı Çağrı Şiiri - Tunahan Ermihan

Özlem ve vedaların gelgiti yıllardır yaşadığımız seninle
Eğer biz birer gemiysek
Hep fırtınalara yelken açtık seninle
Oysa o kadar toydu ki kaptanlığımız
Değil fırtınayı büyük bir dalgayı bile atlatamazdık
Tabi ki büyük yaralar alırdık
Sonra sen liman olurdun ben sende dinlenir tamir olur
Sonra rolleri değişirdik
Ve sen bırakırdın kendini ellerime
Şimdi yine fırtınalı deniz ve hava buz gibi
İçim kaynıyor yüreğim yerinden çıkacakmış gibi atıyor
Sanırım deniz bizi çağırıyor
El ele yürek yüreğe
Bizde sevda hep acıya mahkum oldu
Ama hep sevdalısı olduk birbirimizin
Şimdi söylesene
Gel desem gelir misin
Yaralanmaya kanamaya sevdaya