Fırtınalar Kopuyor Yüreğimde...

Fırtınalar kopuyor yüreğimde,
Tsunami uyarısı veriyorlar kalbimde,
Şimşekler çakıyor gözlerimin önünde,
Gözyaşlarımdan küçük bir gölet oluşuyor,
Çocukluğumda gördüğümde üstünde tepindiğim geliyor o su birikintilerinde.
Kim bilir kimlerin göz yaşlarından oluşmuştu onlar.
Hortumlar oluştu midemde alabora oluyor herşey.
Çözemiyorum seni ve olanları, kim girdi aramızada hayat bu kadar boşaldı..
Anlamsızlaştı, Acı oldu, Kin doldu…
Sevdik mi? gerçekten sevebildik mi birbirimizi?
Hani masal gibi olucaktı herşey?
Hani bu gerçekler nerde?
Şimdi kocaman yanılğılarla yürüyorum kumların üzerinde peşimde bir çok hatıra ile…
“evine dönnnn” dediğin günler geliyor aklıma.
Şimdi bi evim var mı onu düşünüyorum…
Bi barınakta karanlıktayım sanki etrafımda göz yaşlarımdan büyüttüğüm ağaçların arasında
Pardon! ! !
Orman demek istemiştim.
Hani sırrı çözülemeyen yağmur ormanları varya onların mimarı benim işte..
Ama şimdi izin verdim talan edilmesine artık.
Çünkü dünya kirlendi biz gibi…
Şimdi hedeflerin neler anlatsana bana biraz!
Ne geçti eline bizi kaybedince?
Mutlumusun o buhran gecelerinde?
Defol git artık düşlerimden, rüyalarımdan, geleceğimden ve kurduğum hayallerimden…
SAYGILARIMLA…
06/11/2009 02:45