Fırtınalar.. Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Sanıyor musun ki bilmiyordum volkan olduğunu,
Lavlar püskürttüğünü yerlerden göklere,
Yüzüne bakanı küllere çevirdiğini,
Yakıp kavurduğunu ateşinle,
Çekip yangınlara sürüklediğini
Elinle?

Biliyordum ki;
Sen bir ışıktın, nurdun,
Bir alevdin, bir yangındın
Ve ben yoksul bir pervane,
Değip dokununda kavrulacağımı bile bile
Ateşine attım kendimi çekinmeden,
Ne bir korkunç yaralar almak pahasına
Gönülden.

Kendimi kaynar okyanuslar ortasına atmış gibiyim,
Çayır çayır yanan ormanların ortasına atmış gibi,
Uçurumlara bırakmış gibiyim yalçın kayalıklardan,
Ne dünümü bulup çıkarabiliyorum,
Ne de bugünümü
Tozdan,
Dumandan.

Bilmiyordum; sevdanın vermek, almamak olduğunu,
Feda etmek olduğunu körpe bir ömrü, acımadan,
Yüreği örselemek olduğunu
Şurasından, burasından,
Meğer haberim bile yokmuş durgun denizlerin
Fırtınasından.

(KANAMA YÜREĞİM isimli Serbest Şiirler 'inden > 67-68/100)