Fırtınalar Şiiri - Ahmet Kılıççı

Ay'ın yine yavaştan yükseldiği
Düşüncelerimin başladığı saatlerdeyim
Milyonların içinde kimsesizim
Bugün de sensizim
İnandım ben bir tek sana
Bir gün uzat elini bana
Çıkar karanlığımdan
Kopar yalnızlığımdan

Sen benim evrenimde
Yaşayabileceğim tek gezegen
Kainatımın en parlak yıldızı
Beni benden almıştı o gün
Kahverengi gözlerinin ışığı

Kapama bana gözlerini
Esirgeme güzel sözlerini
Yırtıp atma beni bir çırpıda
Bir an bile çıkmıyorken aklımdan
Sensizken fırtınalar kopuyor
Eksilmiyor hiç sol yanımdan...