Fırtınalar Şiiri - Cem Burak Koçak

her nedense fırtına ardında fırtına gözleri van'dan rıhtıma bakan sis dönmüş vücudunu sessiz sessiz ağlamakta karşıdan bağıran dalgalar, titrerken ıslak lambalarda yüzün yine yürüyor nazımla memet gibi yürüyor ilhanla paris gibi yürüyor mum ve ışık gibi yürüyoruz sen ve ben fırtınayla, akşam göğsünü yırtarcasına fırtınalar ellerinde avuç avuç taşıyarak yağmurları akan kana su serpiyorlar.