Fırtınalar Şiiri - Orhan Baytar

Seni yazacaktım hep.
Seni, sizi yazacaktım.
Kan damlardı her seferinde kelimelerimden, kanardı, ben boğulurdum.
Oysaki hep bir kelime idi hep bir söz idi her şeyi var eden.

Yazamadım asırlar oldu. Ne seni ne sizi.
Sımsıcak o sevglerinizi,
Koşulsuz kalplerinizi.

Ne olduysa işte o fırtınalarda oldu her şey. Ben fırtına derim, Ben felaket,
Tüm çiçekler an an soldu.
Koptu.
Kırıldı.
Dağıldı.
Gözlerimden anlarlar belki.
Gözler neler söylemezdi ki.

Ben “güzelliği” var sanırdım kendiliğinden.
Meğer sizinle varmış.
Siz gidince oda yok.
“Yok” meğer ne kadar ağırmışsın. Ezildim kapaklandım. Nefessizim senin yüzünden.

Seni, sizi, yazamadım.
Her kelime yaramı öyle bir kanatırdı ki.
Her kelime çok ağır, kaldıramıyor kalemim.
Aslında hep bir kelime ile olmuştu her şey.
Bir kelime var eder herşeyi.
“Bitiş” sadece bir kelime midir?

Semih Eroğlu, 02/05/2008-Mardin