Fırtınalar Şiiri - Evren Özcan

Fırtınalar...
Batmamak için çırpınan bir sandal,Boğaz'da,
Bulutlar gri...
Yüreğimde bir umut,
Yüreğim haylaz bir çocuk...

Keşke deprem olsa der dudaklarım,
Bunca ölümden sonra,vahşice,haince,sessizce.
-Keşke deprem olsa da yıkılsa herşey!
Dindirmiyor yokluğunu,seni bana getirmiyor,hiçbir mey.

Fırtınalar...
Bir albatros kuşununu gölgesi,
Seni götüren uçağı anımsatıyor,
Vargücümle taş atıyorum,taşlıyorum onu.
Boyum kısa kalıyor.

Her nefes acıtıyor beni,
Canımı yakıyor,sıkıştırıyor yüreğimi.
Yüreğimde bir umut,
Yürek değil yokluk.

Fırtınalar...
Gençlik...
Fakir fukara...
Aşık...