Fırtınada Savrulmak Şiiri - Hüdai Ülker

Onu gökyüzüne bakarken gördüm
elleri insan yüzlerine değiyordu,
onun saçlarında yağmur saklanıyordu
ve hayat her gün yıldızlarla çoğalıyordu.
Bilinsin ki, duvarlar bile susar bir çocuk ağlarken
çünkü ağlayan bir çocuk günü sözlerle düzeltemez
ve onun saklı yerlerine ulaşamaz kimse.
Gidişler her zaman kötüdür, bunu gördüm
ama herkes kendi yıldızını beklemeli,
boğazına bir şeyler düğümlenmeden beklemeli
hayat bazen yanan bir sobadır, demlenen bir çaydır,
bazen bir bakışta, bir eşarpta gizlidir her şey
yaşam kaç nefeste tamamlanır
kaç kişi dinler ırmakların sesini,
her güzelliğin bir yere yakıştığı olur, bilirim
değil mi ki yaşamı bir fırtına kuşatır
bırakın yüzümüzde biriksin insan elleri
ve savrulalım fırtınada,
arkamıza bakmadan.