Fırtınada Aşk Şiiri - Sabri Özcan

Ters esen rüzgarların girdabında yüzüyorum
Kendini havada unutmuş bir kuş misali
Kocaman kanatlarım olsa boy versem gökyüzüne
Sonra hışımla fırlayıp çıksam bu girdaptan
Ne fırtına ne hortum ne şimşek ne yıldırım
Aşılmaz denen yolları bir hamlede aşarım
Daha keskin olsa gözlerim demirden teleklerim olsa
Tel tel açılsa en sert rüzgarda kanatlarım
Süzülsem uçup gitsem sonsuzluk denizine
Gökyüzü ülkem olsa sınır tanımasam özgürlükte
Altın bir gagam olsa yıldızları yakalasam ağzımla
Her yıldızda bir yuvam olsa eğlensem gönlümce
Dönüp gelsem seni her zaman beklediğim yere
Sen çıkıp gelsen ayrılığın ördüğü yollardan
Çözülse bu kördüğüm bu kara büyü
Ayrılık hiç olmasa gönüller vuslata kansa
Günler su olup aksa birikse hatıra havuzuna
Dinse fırtına geçmiş günlerin hazzına dalsam
Bir rüya olsa aşk hiç uyanmasam
Felek unutsa bizi meleklerle söyleşsek
Aşka dair acıların hazların serencamını
Sussak hiç konuşmasak aşkı anlatsa gözlerin
Sabah olmasa rüya bitmese aşk uyanmasa
Ayrılıkla dolu fırtınalarda ıslanmasak
Yanmasak öğle güneşinde bekleme duraklarında
Otobüsler hiçbir yerden geçmese
Saatler dursa herkes herşey sussa
Bir an bir sessizlik olsa
Ruhumuzun sesini duyarız belki
Bize söyleyecekleri vardır öyle ya
Sırtında taşır tenimizi yıllarca razı
Ve onu yakmaktadır sürekli aşk arazı
Aşka dönüşse bu yaşamak marazı
Dinecek fırına dinecek seller ve isyanlar
Gün dönecek gün doğacak sevenler için
Günübirlik yaşamalar bir masal olacak
Hayretle bakacak dinleyen çocuklar
Masallar gerçek olmalı dünya bir yalan
Bu minval üzere düşünüyorum
Sen gelmedin diye üzülüyorum
Bir hayal ufkunda süzülüyorum
Dinmiyor fırtına tükenmiyor aşk
Bir ses versen gittiğin yerden
Böyle taruamr bitmezdi şiir