FIRTINA ve YELKEN..

“..Rüzgarın nasıl estiği farketmez,farkı yaratan,
yelkeninizi nasıl açtığınızdır.” VERA PEİFFER
——————————————–
Fırtınadan yırtılmışsa,yelkeni nasıl açarsın? .
Kilitlendiyse dümenin..Nasıl,neyana kaçarsın? ! ..
—–
Ömrünün bir döneminde,bastırınca Bâd-ı Hazan, (*)
Tayfun misali,kudurmuş gibi azıttıkça azan;
Hayat rüzgarları acımasızca saldırır ba’zan…
Alt üst eder hayatını, beklemediğin bir anda .

Hayatımız bir gemidir,akıldır O’nun dümeni,
Dürüst olmak,çok çalışmak,okumaktır üç yelkeni…
Deniz affetmez, aklını kullanmayı bilmeyeni…
Gemin batar,yelkenlerin parçalandığı zamanda ..

Bu gemi batmıyorsa, bil, dümenini tutan el’sin…
Fırtınalı hayatımda,ılık-ılık esen yelsin…
Gemim batacaksa batsın! .Fırtınası senden gelsin! .
Bu gemi batmaz GÜZEL’İM,hayalindedir kumanda…

Yelkenimi şişirecek bütün esintiler sensin!
İster fırtınaya dönsün,ister tayfun olup-gelsin! ..
Bu gemiyi batırsan da,beni âbâd edeceksin…
VARSIN BATIVERSİN GEMİM! ..Esintin kalır bu CAN’da..

Kısır bahçedir hayatım..Çayır,çimen ve ot bitmez…
Tarümar olan bahçede,sevgi çiçeği yetişmez...
Yakıp-yıksan da bahçemi,garip gönlüm fütur etmez…
Acımasızca taşıp ta,sel olup bastığın an’da! ..

Apansız patlayan hava gibi yüreğime aktın!
Alıp-götürdün gönlümü,ruhumu öksüz bıraktın! .
Ne ruh kaldı,ne de gönül,kızıl alevlere attın .
O şahane gözlerini ilk defa gördüğüm an’da! ..

-ERDEK-09.10.2007

..