Fırtına ve Rüzgar

Rüzgar birazdan son hızıyla başlayacak yaprakları koparmaya
Ne fırtına denir buna ne de başka bir şey
Olsa olsa çaresizliğin son demleri...

Kopar benliğimden o arta kalan kırıntıları
İstemem ben tek başıma ağaç da kalmayı götür beni de
Giderken kalmasın ne bir yaprak ne de bir kuru dal...

Acımasın kimse beni neydi ne oldu diye
Ben kendimi bilirim bir de yaptıklarımı
Başladıysam hazan mevsimine bir kendim kalmalıyım...

Düşsün bırak o son yaprakta dalından
Sen gel yeter ki çarem
Unutmadım unutamadım hep içimdesin ve içimdeydin...

Dedim ya bu ne bir fırtına ne de rüzgar
Sadece senin yokluğunun bir adıydı bu yalnızlık
Hadi gel isim koy benliğime...

Lütfen bu son olsun koparma artık dalımdan
Bir ben kalayım bu ağaçta bir de sen
Sonsuza dek direnelim rüzgara ve fırtınaya inat...

Var mısın yeniden başlamaya
Hazır mısın benliğimizde afetler yaratmaya...

Biliyorum be küçüğüm hep sevdin
Tek başına ve acılarla
Hadi uyan bak ben yanındayım ve ne diyorum dinle;

SENİ SEVİYORUM...