Sen, daldan dala konan uçarı bir kelebek,
Ben, bu dağdan o dağa esen korkunç fırtına.
Duyunca ıslığımı yer ara gizlenecek,
Görürsen geldiğimi sakın bakma ardına!
Sende bahar neş'esi, benim içimde kahır,
Beni böyle koşturan sevdâ denilen sihir.
Yaşadıkça havana üfleyeceğim zehir:
Nefes nefes solmanın varacaksın tadına.
Dinmeyecek fırtına, kelebek yorulacak,
Daldan dala konmanın hesâbı sorulacak,
Kanı yalın ateşten kollarla vurulacak
Bir çift çelik pranga ipekten kanadına.
Kayıt Tarihi : 2.3.2007 10:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!