Fırtına ve düş Şiiri - Esat Korkmaz

Ne ağır bir fırtına.
Bulutlar kaynıyor
Kiremit kırmızısı bulutlar
gökte Patlayan şimşekler
İçini tırmalayan gürültüler
Bir gürültü ki
Sigaram düştü ürpertisinde
Ne vurdum duymaz dumanı var
Aldırmadan yükselir usulca
Yükseğe, daha yükseğe..daha
Seyre çıkan ruhu var sanki
Doğa nasıl dayanır bu şiddete
nasıl başa çıkar
Yağmur başlayana dek olanlarla.
Neyse ki düş
Ne garip bir düş.
Ruhum yükseliyor.
Bedenim eriyor,
Kalabalıklar içinde
Olanı da seviyorum yalnız
Bir düş arıyorum düş içinde
İnanılmaz bir umut sarıyor içimi
Öyle kısa,
Öyle anlık ve öyle muhteşem ki.
Bir yalnızlık, bir kalabalık.
Kalabalıklar içinde sen
Sağa sola bakınarak bulamamak seni
Ve dokunamamak
Ah! Bu acı işte,
Düş işte
Varsın düş olsun
Düşün içinde olabileceğin gerçeği
Ve kaç zaman geçecek kimbilir
Çıkabilecek,yada çıkamayacaksın
Kimbilir belki de istemeyeceksin
Ve Şimdi oradasın,
Tam ortasında bir rüyanın,
Ve dimdiksin, gururla …
Bin çiçekten Kır kokusu,
Atlas bir sabahta,
Yüzünü okşayan ılık bir rüzgar
Düş’ün elleri ellerimde
Ve En net sensin son karede
Tatlı bir tebessüm var yüzünde
Gözlerin ışıl ışıl
Yüreğin ne deli çarpıyor
Aynı benim yüreğim