Fırtına Start Ve Ben Şiiri - Abdurrahman ...

Sabaha gülerken gözbebeklerim,
Gözbebeklerimde parlayan umutlar
Gerçeği unutmuş gülümsüyordu
Ve işte fırtına patladı…

Ufukta kara kara bulutlar
Üstüme üstüme geliyordu.
Gerçek zorbalığıyla dikilince karşıma
Hazana tutulmuş gibi savruldu umutlar
Çamurlar içinde tepeleniyordu…

Kimsesizliği soluklanırken yüreğim
Yüreğimde biriken isyanlar
Usuma nispet seviniyordu.
Ve işte start verildi…

Peş peşe gelen hüsranlar
İsyanlarımı ve mutsuzluğumu kamçılıyor,
Ümit fidanlarımı kesiyordu.
Her taraf düşmanlarla dolu,
Ne kadar acımasız insanlar.
Mevsim bahar olmasına rağmen
Her tarafım üşüyor,
İçim ateşler içinde yanıyordu…