Fırtına Sessizliği Şiiri - Yılmaz Tosun

FIRTINA SESSİZLİĞİ

Bu sabah bir kabusla uyandım gözlerimi sildim uykulu gözlerimi.
rüyamdaki bir ses beni uyarıyordu bu sabah bir fırtına kopacak,alacak senden tüm varlığını,hiç birşeyin kalmayacak,
alacak tüm hayallerindekileri diyordu rüyamdaki ak sakallı bir adam.
kendimi lavaboya zor attım yüzümü yıkadım buz gibi suyla. hayırdır diyerek sabahı bekledim.
bir sessizlik hakimdi sabah bana,ne yana baksam o kabusun etkisinden kurtulamıyor içimdeki sıkıntıyı atamıyordum.
arabama bindim yavaş yavaş yol almaya başladım sokakta sonra bir kafenin önünde inip bir çay istedim.
sonra ölüm sessizliğini bozan haberle irkildim.kaybettin kaybettin diyordu o ses,artık bitiyor umutlarımız hayallerimiz,
kaybetik ikimizde yitirdik diyordu.
hırçın bir deniz köpürü verdi içimde, bu sessizlğin ardından.darbelerini indirdikçede indirdi sancak tarafıma,indirdikçede su almaya başlayan bir gemi gibi yavaş yavaş gömülmeye başladım denizin dibine.
yıllar geçecek,biri balıkçı ağına mutlaka takılacağım bu deryada.ümüdimi yitirmiş değilim bir gün gelecek,bulacaklar enkazımı,
çıkaracaklar suların içinden.belki biraz paslanmış,belki birazda yoğsun tutmuş olacak bedenim ama mutlaka biri çıkacak,
temizleyim yüreğimdeki yoğsunları tekrar tamir edip salacak uçsuz bucaksız denizlere....

YILMAZ TOSUN