Fırtına Öncesi Şiiri - Bedrettin Keleştemur

FIRTINA ÖNCESİ...
Dünya dönüyor, ama nasıl?
Bir yüzü hep karanlıkta...

Gündoğumuna ağır, ağır..
Akıl, zemberekten boşalmakta

Orta-Doğu, şu dünyaya beşik
Korku ve dehşetle sallanmakta

Vicdanları bir kâbus halinde,
Amansız bekleyiş yakmakta...

Ey Teknoloji!. Zifte mahkûmsun
Bak, gör; insanlık ateşe akmakta...

Sevginin önünde kurulu pusu
Bir tagut ki, bedeni sarmakta

Belki, yine de ‘şark meselesi’
Bütün dengeleri kırmakta

Kriz mi? Aslında, ‘petrol fırtınası!.’
Bölgenin haremine yüklenmekte

Ey akıl!. Nerdesin şimdi sen?
“Akrebin kıskacına düşmekte”

Bir beyinsizin ceremesini;
Bir milyar müslüman çekmekte!..

Kim bilir yarın nasıl doğacak?
Okun fırlamasını, zaman germekte!..

Bir oyun, bir eğlence dünya mekânı
Küfrün istibdadı, ağır gelmekte!.

Yarab!. Sen uyandır, Ümmet-i Muhammed’i
Çünkü senin yolunda imtihan vermekte..
(İlk Körfez Krizinde kaleme aldığımız şiir/1992)