Fırtına gözlüye rastladım yolda
Hazana dönmüştü kısık gözleri
Avurtları çökmüş, benzi solmuştu
Bağı çözülmüştü ceylan dizlerin.
Yıllar oldu onu görmeyeli
Bir anda aklıma geldi sözleri.
Hani fırtınaydık, hazana kaldık
İkinci bahara bile geç kaldık
Boş gururumuza nasıl da kandık
Gençlik hep kalacak, kahrolsun kandık.
Aşkımızı nasıl savurup durduk
Şimdi boş gözlerle bakınır olduk
Çok liman dolaştık, şimdi yorulduk
Sığ sularda karaya vurduk.
Hayat ne güzeldi oysa seninle
Hani, ömrünce savaş verecektin benimle
İhanetin bedeli belki az sana
Pişmansın, hislerin belli yüzünde.
Çağırsam gelirsin belki geriye
Yüzün yok bilirim ama nafile
Söz geçiremedim deli gönlüme
Dilimden düşmeyen aşkım oldun sen.
Süngerler çekilmez geçmiş hatana
Kin ve nefretim büyürken sana
Aşka yenik düştüm, ne oldu bana
Susadım, savruldum ben............... SANA.
17.12.2002 Antalya
Veli ÇetinkayaKayıt Tarihi : 18.7.2002 19:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Fırtınalar yaşamış,tahrib olmuş buna rağmen yıkılmamış yüreğine sağlık.çok güzel bir şiir.
kutlarım.
TÜM YORUMLAR (4)